Transfăgărășan, Οδοιπορικό στη Ρουμανία

Το καλοκαίρι του 2023, ξεκίνησα από την Ελλάδα για ένα αξέχαστο road trip στα Βαλκάνια. Εξερεύνησα τη Βουλγαρία και ανακάλυψα τη ζωντανή πρωτεύουσα της, τη Σόφια και το γραφικό Βέλικο Τάρνοβο, την Πόλη των Τσάρων με το απίστευτο κάστρο και τα πολύχρωμα κτίρια του. Διασχίσαμε τη μαγική γέφυρα της Φιλίας πάνω από τον Δούναβη και επισκεφθήκαμε το όμορφο Βουκουρέστι, το “Μικρό Παρίσι των Βαλκανίων”. Το ταξίδι κορυφώθηκε με την ανάβαση στο επιβλητικό Τρανσφαγκαρασάν και την επίσκεψη στη Λίμνη Μπαλέα. Ήταν μια εμπειρία γεμάτη συναισθηματικές στιγμές αλλά και αξέχαστες εκπλήξεις.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ Α’ ΜΕΡΟΣ

Transfăgărășan

Ο Transfăgărășan κατασκευάστηκε από το 1970 έως το 1974 κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης του Nicolae Ceaușescu ως απάντηση στην εισβολή του 1968 στην Τσεχοσλοβακία από τη Σοβιετική Ένωση.[2] Ο Ceaușescu επιθυμούσε να εξασφαλίσει γρήγορη στρατιωτική πρόσβαση πέρα ​​από τα βουνά σε περίπτωση σοβιετικής εισβολής. Την εποχή εκείνη, η Ρουμανία είχε ήδη αρκετές στρατηγικές περαστικές διαβάσεις μέσα από τα Νότια Καρπάθια, είτε κληρονομημένες από την προκομμουνιστική εποχή (η DN1 και η υψηλή περαστική DN67C) είτε κατασκευασμένες κατά τα πρώτα χρόνια του Κομμουνιστικού καθεστώτος (η DN66). Αυτές οι διαβάσεις, ωστόσο, ήταν κυρίως μέσω ποταμοφανών κοιλάδων και θα ήταν εύκολο να αποκλείσουν και να επιτεθούν οι Σοβιετικοί. Ο Ceaușescu επομένως διέταξε την κατασκευή ενός δρόμου πέρα ​​από τα Βουνά Făgăraș, που χωρίζουν τη βορειοδυτική και νότια Ρουμανία.[1][2]

Κάτω τμήμα του δρόμου
Κατασκευάστηκε κυρίως από στρατιωτικές δυνάμεις, ο δρόμος είχε υψηλό οικονομικό και ανθρώπινο κόστος. Η εργασία πραγματοποιήθηκε σε αλπικό κλίμα, σε υψόμετρο 2.000 μέτρων (6.600 πόδια), χρησιμοποιώντας περίπου έξι εκατομμύρια κιλά (5.900 μετρικές τόνους) δυναμίτη και απασχολώντας στρατιωτικό προσωπικό που δεν είχε εκπαιδευθεί στενά στις τεχνικές εκρηκτικών υλών. Πολλοί εργάτες έχασαν τη ζωή τους· επίσημα η αναφορά καταγράφει ότι μόνο 40 στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους, αλλά ανεπίσημες εκτιμήσεις από εργάτες τον έθεταν στις εκατοντάδες.

Μια αιματηρή ιστορία
Ο αυτοκινητόδρομος Transfagarasan κατασκευάστηκε μεταξύ του 1970 και του 1974. Είχε σκοπό να λειτουργήσει ως γρήγορη στρατιωτική πρόσβαση πέρα ​​από τα βουνά Fagaras, τα ψηλότερα βουνά των Νοτίων Καρπαθίων, συνδέοντας τις ιστορικές περιοχές της Ουαλαχίας και της Τρανσυλβανίας. Ενώ την εποχή εκείνη το κράτος είχε αρκετές στρατηγικές περαστικές διαβάσεις, οι περισσότερες από αυτές ήταν κατασκευασμένες κατά μήκος ποταμοφάνων κοιλάδων, επομένως ήταν εύκολο να αποκλειστούν από εισβολικές δυνάμεις. Μετά την εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης στην Τσεχοσλοβακία το 1968, το καθεστώς Ceausescu ήθελε μια εναλλακτική διαδρομή που θα ήταν πιο εύκολο να διατηρηθεί ελεύθερη. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ιδιωτικοί έγκλειστοι στη Ρουμανία που θα μπορούσαν να αναλάβουν έναν τόσο μαζικό έργο – και οι συνθήκες ήταν ιδιαιτέρως επικίνδυνες.

Ο δρόμος κατασκευάστηκε από ανεκπαίδευτους στρατιώτες που έπρεπε να εργαστούν με μαζικές ποσότητες υψηλής εκρηκτικότητας χωρίς κατάλληλη εκπαίδευση – σύμφωνα με τα έγγραφα, χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 5 εκατομμύρια κιλά (6.600 μετρικοί τόνοι) δυναμίτη για να ανοίξουν διάβαση μέσα από το βουνό. Επιπλέον, έπρεπε να εργαστούν σε αλπικό κλίμα σε υψόμετρο πάνω από 1.600 μέτρα, με ισχυρούς ανέμους, συχνά κατά τη διάρκεια ισχυρών χιονοθύελλων, όλο το χρόνο. Έτσι, το ανθρώπινο κόστος της κατασκευής ήταν υψηλό. Ενώ τα έγγραφα δείχνουν ότι χάθηκαν περίπου 40 ζωές κατά την κατασκευή των 90 χιλιομέτρων του αυτοκινητόδρομου, οι ανεπίσημες εκτιμήσεις βασίζονται στις ιστορίες εκείνων που κατασκεύαζαν τον δρόμο μιλούν για τουλάχιστον δέκα φορές περισσότερα θύματα του έργου. Ο δρόμος άνοιξε επίσημα το 1974 αλλά δεν ολοκληρώθηκε μέχρι το 1980, όταν ολοκληρώθηκε η ασφάλτωση του οδοστρώματος, κρύβοντας όλο το αίμα και τον ιδρώτα που τον μετέτρεψαν σε έναν από τους καλύτερους αυτοκινητόδρομους στην Ανατολική Ευρώπη.

Ακόμα κι αν επισκεφθείτε τη Ρουμανία για μια μονοήμερη , πρέπει να προσπαθήσετε να συμπεριλάβετε τον Transfagarasan στο πρόγραμμά σας. Ο δρόμος έχει χαρακτηριστεί από πολλούς οδηγούς ως μία από τις καλύτερες πλαγιές των Βαλκανίων – είναι προκλητικός, μερικές φορές απρόβλεπτος, αλλά πάντα εντυπωσιακός. Ενώ είναι σχετικά μικρός – περίπου 90 χιλιόμετρα ή 56 μίλια – φαίνεται πιο μακρύς, αν σκεφτείτε ότι η μέση ταχύτητα που μπορεί κανείς να επιτύχει είναι περίπου 40 χιλιόμετρα (25 μίλια) την ώρα. Η τοποθεσία του είναι εκπληκτική – περιβάλλεται από βουνά και κοιλάδες που μοιάζουν με εικόνες και διασχίζει μεταξύ των υψηλότερων κορυφών στη Ρουμανία, Moldoveanu και Negoiu.

[Aν σου άρεσε το βίντεο πάτα ένα like / εγγραφή στο κανάλι και άφησε ένα σχόλιο. Ή μπορείς να με κεράσεις ένα καφέ: https://ko-fi.com/cookosrider]

Φωτογραφίες: